-
1 prandium
prandĭum, ii, n. [Sanscr. prep-, pra-, before; Gr. prôiên; Dor. pran, early; and Lat. dies; hence, early in the day, sc. that taken or eaten], a late breakfast, luncheon (cf.:II.jentaculum, cena), usually taken at or soon after noon, composed of bread, fish, cold meats, etc. (it was thought gluttonous to have several dishes and wine at the prandium): ire ad prandium,
Plaut. Capt. 3, 1, 18; id. Stich. 4, 2, 45:adducere aliquem ad se ad prandium,
id. Poen. 5, 5, 3:coquere alicui prandium,
id. Men. 2, 3, 37:funus prandio facere,
id. ib. 3, 2, 27:apparare,
to get ready, prepare, id. ib. 1, 2, 61:accurare,
id. ib. 3, 25:ornare,
id. Rud. 1, 2, 53:dare,
to give, id. Am. 2, 2, 33:obsonare alicui,
id. Poen. 5, 5, 16:anteponere,
to set before, serve up, id. Men. 2, 2, 2:comedere,
id. ib. 3, 2, 55:prandere,
id. Poen. 3, 5, 14:in prandio aliquem accipere apud se,
id. Cist. 1, 1, 12:invitare ad prandium,
Cic. Mur. 35, 73:prandiorum apparatus,
id. Phil. 2, 39, 101; id. Verr. 2, 1, 19, § 49:ad prandium surgere,
Suet. Calig. 58:panis deinde siccus et sine mensā prandium: post quod non sunt lavendae manus,
Sen. Ep. 83, 6:post prandium aut cenam bibere volgare est,
id. ib. 122, 6: de prandio nihil detrahi potuit;paratum fuit non magis hora, nusquam sine caricis, nusquam sine pugillaribus: illae, si panem habeo, propulmentario sunt, si non habeo, pro pane,
id. ib. 87, 3:prandia cenis usque in lucem ingesta,
id. Q. N. 4, 13, 6. The candidates gave such prandia to their tribules, Cic. Mur. 32, 67;the emperor to the people,
Suet. Caes. 38; id. Tib. 20; cf. also Cic. Att. 5, 1, 3; Mart. 6, 64, 2; Suet. Vit. 13; id. Aug. 78; id. Claud. 34.—Transf.A.Poet., a meal, in gen.:B.qui scribit prandia saevi Tereos,
Mart. 4, 49, 3.— -
2 pulmentarium
pulmentārĭum, ĭi, n. [id.].I.Any thing eaten with bread, a relish (fruit, salt, mustard, etc.), Cato, R. R. 58; id. ap. Charis. p. 56 P.; Varr. L. L. 5, 22, § 108; Sen. Ep. 87, 3; Plin. 15, 15, 17, § 58; 19, 8, 54, § 171; 31, 7, 41, § 87.—II.Transf.A.Of the feed of birds, Col. 8, 10, 5.—B.Food, in gen.:tu pulmentaria quaere Sudando,
i. e. seek an appetite by exercise, Hor. S. 2, 2, 20; Vulg. Johan. 21, 5. -
3 pasco
pasco, pāvi, pastum, 3, v. a. and n. [root pa-; Sanscr. gō-pas, herdsman; Gr. pateomai; cf. pabulum, pastor, Pales, panis; perh. also, Penates, penum], to cause to eat, to feed, pasture.I.Lit.A.Of animals, to pasture, drive to pasture, to feed, attend to the feeding of, etc. (cf. pabulor):2.cum sues puer pasceret,
Cic. Div. 1, 17, 31:greges armentaque pavit,
Ov. M. 6, 395:non, me pascente, capellae, cytisum carpetis,
Verg. E. 1, 78:turpes sub gurgite phocas,
id. G. 4, 395:ut pasceret porcos,
Vulg. Luc. 15, 15. —= depasco, of land, to pasture, give as a pasture:B.et vomere duros Exercent collis atque horum asperrima pascunt,
Verg. A. 11. 319.—In gen., to feed, supply with food:2.quot greges et quantos sit pasturus,
Varr. R. R. 2, 1, 24:bestias pascere,
Cic. Off. 2, 4, 14:a quo (Catone) cum quaereretur, quid maxime in re familiari expediret? respondit: Bene pascere. Quid secundum? Satis bene pascere. Quid tertium? Male pascere,
id. ib. 2, 25, 89:quid refert, quantum pascat aut feneret?
Sen. Ep. 2, 5:plures calones atque caballi Pascendi,
Hor. S. 1, 6, 103.—To feed, nourish, maintain, support (syn.:3.alo, nutrio): olusculis nos soles pascere,
used to feed us with vegetables, Cic. Att. 6, 1, 13:quos, dives Anagnia, pascis, quos, Amasene pater,
Verg. A. 7, 684:servi, ad quos pascendos transmarinarum regionum est optanda fertilitas,
Sen. Ep. 17, 3; so,servos,
Juv. 3, 141:viginti ventres pasco et canem,
Petr. 57:nullā provinciarum pascente Italiam,
Plin. 18, 3, 4, § 15: Juv. 7, 93.—Of one who gives frequent entertainments, to feast, entertain:cum plurimos suis sumptibus pasceret,
Spart. Hadr. 17; Lampr. Alex. Sev. 41: se sutoris arte pascere, earn a living, Aug. Civ. Dei, 22, 8.—Rarely of things:et volsis pascunt radicibus herbae (sc. me),
Verg. A. 3, 650.—To cherish, cultivate, let grow, feed, etc.— Poet.: barbam, i.e. to cherish, to let grow, pôgônotrophein, Hor. S. 2, 3, 35:4.sacrum (Baccho) crinem,
Verg. A. 7, 391:genas Phoebo, crinem Iaccho,
Stat. Th. 8, 493:Danaas paverunt Pergama flammas,
fed, Ov. M. 14, 467:ubi Taurica dira Caede pharetratae pascitur ara deae,
id. Tr. 4, 4, 63:polus dum sidera pascet,
Verg. A. 1, 608; Luc. 10, 258:umbra pascens sata,
Plin. 17, 12, 18, § 90:brevitate crassitudinem pascens,
Plin. 14, 1, 3, § 13:agros,
to till, cultivate, Mart. 10, 58, 9:nummos alienos,
to keep adding to, heap debt on debt, Hor. Ep. 1, 18, 35.—Of animals, to graze, browse ( poet.):b.pascentes capellae,
Verg. E. 3, 96:columbae,
id. A. 6, 199:saltibus in vacuis pascunt,
id. G 3, 143:sed tunc pascebant herbosa Palatia vaccae,
Tib. 2, 5, 25:ire vis, mula, pastum foras,
Plaut. Most. 4, 1, 22.—Esp.In pass. reflex., with dep. force:(β).cetera pascuntur viridis armenta per herbas,
Verg. G. 3, 162:pascitur in magnā Silā formosa juvenca,
id. ib. 3, 219:frondibus et victu pascuntur simplicis herbae,
id. ib. 3, 528:carice pastus acutā,
id. ib. 3, 231; 341:si pulli non pascentur,
Liv. 6, 41, 8:iterum pasto pascitur ante cibo,
chews the cud, Ov. Am. 3, 5, 17 sq. —Like depascere, with acc.:II.silvas,
Verg. G. 3, 314:mala gramina,
id. A. 2, 471:apes arbuta,
id. G. 4, 181:beluae pastae radices fruticum,
Plin. 9, 3, 2, § 7.—Trop.1.To feast, to gratify:b.quos P. Clodii furor rapinis et incendiis et omnibus exitiis pavit,
Cic. Mil. 2, 3:alicujus cruciatu atque supplicio pascere oculos animumque exsaturare,
to feast, id. Verr. 2, 5, 26, § 65; cf.:in ejus corpore lacerando... oculos paverit suos,
id. Phil. 11, 3, 8; Sen. Ep. 6, 6, 25:animum picturā pascit inani,
Verg. A. 1, 464:spes inanes,
to cherish, id. ib. 10, 627.—Of style:omnia quasi eodem cibo pasta,
Petr. S. 2.—Pass. reflex.:2.his ego rebus pascor, his delector,
feast myself, Cic. Pis. 20, 45:pasci discordiis civium et seditione,
id. Sest. 46, 99:ego hic pascor bibliothecā Fausti,
id. Att. 4, 10, 1:qui maleficio et scelere pascuntur,
live by, id. Off. 2, 11, 40:otia corpus alunt: animus quoque pascitur illis,
Ov. P. 1, 4, 21:pasci dolore alicujus,
id. M. 6, 280.—To lay waste, ravage, desolate:vestros campos,
Liv. 25, 12:et pascent terram Assur in gladio,
Vulg. Mic. 5, 6; cf.:pasce populum tuum in virgā tuā,
id. ib. 7, 14. -
4 pāscō
pāscō pāvī, pāstus, ere [PA-], to cause to eat, feed, supply with food: bestias: plures calones atque caballi Pascendi, H.— To feed, nourish, maintain, support: holusculis nos, feed with vegetables: quos dives Anagnia pascit, V.: servos, Iu.: volsis pascunt radicibus herbae (me), V.— To pasture, drive to pasture, attend: sues: greges armentaque, O.: non, me pascente, capellae, cytisum carpetis, V.— Pass, to be fed, feed, graze, pasture: si pulli non pascentur, L.: pascitur in magnā Silā iuvenca, V.: carice pastus acutā, V.: iterum pasto pascitur ante cibo, chews the cud, O. — To feed, supply, cherish, cultivate, let grow: barbam, H.: paverunt Pergama flammas, fed, O.: polus dum sidera pascet, feeds (with vapors), V.: nummos alienos, pile up debts, H.— To pasture, give as pasture: asperrima (collium), V.— To graze, browse: pascentes capellae, V.: saltibus in vacuis, V.: mala gramina, V.: apes arbuta, V.— To consume, lay waste, ravage, desolate: vestros campos, L.—Fig., to feast, delight, satisfy, feed, gratify: oculos, T.: quos Clodi furor incendiis pavit: supplicio oculos: animum picturā, V.: spes inanīs, cherish, V.: his ego rebus pascor, his delector, feast myself: maleficio et scelere pascuntur, live by: Pascere nostro dolore, O.* * *pascere, pavi, pastus Vfeed, feed on; graze -
5 depasco
I.Lit.A.Of the shepherd:B.si d. saepius voles, etc.,
Col. 2, 10, 31:glandem immisso pecore depasco,
Dig. 10, 4, 9:saltus,
Ov. F. 5, 283:luxuriem segetum,
Verg. G. 1, 112.—Of the cattle, to feed upon, eat up, consume.(α).Form depasco:(β).si haedi roscidas herbas depaverint,
Col. 7, 5, 21; Verg. G. 4, 539.—In the part. perf.:saepes Hyblaeis apibus florem depasta salicti,
id. E. 1, 55;segetes,
Plin. 18, 17, 45, § 161: altaria, poet. for that which is upon it, Verg. A. 5, 93.—Form depascor:II.papilio ceras depascitur,
Plin. 11, 19, 21, § 65:miseros morsu depascitur artus (serpens),
Verg. A. 2, 215; Vulg. Exod. 22, 5.—In the part. perf., Claud. VI. Cons. Honor. 239; cf.: depastis juvencis, Auct. Laud. Herc. 77.—Trop.A. 1.To cull, select:2.omnia nos itidem depascimur aurea dicta,
Lucr. 3, 12.—To prune away, remove:3.in summa ubertate (orationis) inest luxuries quaedam, quae stilo depascenda est,
Cic. de Or. 2, 23, 96.—To destroy, waste:B.veterem possessionem Academiae,
id. Leg. 1, 21, 55;so of disease: artus depascitur arida febris,
Verg. G. 3, 458; imitated by Claud. in Rufin. 1, 302; id. Idyll. 3, 11.—Rarely in the act. form:et potuit Latium longo depascere bello?
Sil. 16, 681: in inferno positi sunt;mors depascet eos,
Vulg. Psa. 48, 14 (cf. carpo, no. II. B. 2: decerpo, no. II. B. 2 al.).—The part. perf. in a pass. signif.:ipsaque diris Frons depasta modis,
Sil. 6, 51:depasti flammis scopuli,
id. 12, 153. -
6 alo
ălo, ălŭi, altum, and ălĭtum, 3, v. a. (the ante-class. and class. form of the part. perf. from Plautus until after Livy is altus (in Cic. four times); alitus seems to have been first used in the post-Aug. per. to distinguish it from altus, the adj. Altus is found in Plaut. Rud. 3, 4, 36; Varr. ap. Non. 237, 15; Cic. Planc. 33, 81; id. Brut. 10, 39; id. N. D. 2, 46, 118; id. Fam. 6, 1; Sall. J. 63, 3;I.on the contrary, alitus,
Liv. 30, 28; Curt. 8, 10, 8; Val. Max. 3, 4, 4; 5, 4, 7; 7, 4, 1; 9, 3, 8; Sen. Contr. 3, praef. 10; Just. 44, 4, 12; Dig. 27, 3, 1; cf. Prisc. 897; Diom. 371; Charis. 220 P.; Wund. ad Cic. Planc. p. 201) [cf.: an-altos = insatiable, alsos = growth (of wood), 1. ad-oleo, ad-olesco, elementum; Goth. alan = to bring up; Germ. alt = old; Engl. old, eld, elder, and alderman], to feed, to nourish, support, sustain, maintain (in gen. without designating the means, while nutrire denotes sustenance by animal food; cf. Herz. ad Caes. B. G. 1, 18; 7, 32; Doed. Syn. II. p. 99).Lit.:II.quem ego nefrendem alui, Liv. And. ap. Fest. s. v. nefrendes, p. 163 Müll. (Trag. Rel. p. 5 Rib.): Athenis natus altusque,
Plaut. Rud. 3, 4, 36:alebat eos,
Vulg. Gen. 47, 12:esurientes alebat,
ib. Tob. 1, 20.—With natus, educatus, or a similar word, several times: Alui, educavi, Att. ap. Non. 422, 14 (Trag. Rel. p. 150 Rib.):cum Hannibale alto atque educato inter arma,
Liv. 30, 28 (cf. II. infra):aut equos Alere aut canes ad venandum,
Ter. And. 1, 1, 30; id. Hec. 4, 4, 49:alere nolunt hominem edacem,
id. Phorm. 2, 2, 21:quoniam cibus auget corpus alitque,
Lucr. 1, 859; 5, 221 al.:quae etiam aleret adulescentes,
Cic. Cael. 38:milites,
id. Verr. 5, 80:nautas,
id. ib. 5, 87:exercitum,
id. Deiot. 24:magnum numerum equitatus,
Caes. B. G. 1, 18:cum agellus eum non satis aleret,
Cic. N. D. 1, 26, 72; so Nep. Phoc. 1, 4:locus ille, ubi altus aut doctus est,
Cic. Planc. 33, 81:quibus animantes aluntur,
id. N. D. 2, 19:(animus) aletur et sustentabitur isdem rebus, quibus astra sustentantur et aluntur,
id. Tusc. 1, 19, 43 al.:latrociniis se suosque alebat,
Caes. B. G. 8, 47; 1, 18:quos manus aut lingua perjurio aut sanguine civili alebat,
Sall. C. 14, 3; cf. Kritz ad Sall. C. 37, 3; Nep. Arist. 3 fin.:ut nepotem elephantos alere prohiberet,
Cic. Phil. 9, 4:canes,
id. Sex. Rosc. 56:quod alerentur regiones eorum ab illo,
Vulg. Act. 12, 20:velut amnis imbres Quem super notas aluere ripas,
have swollen, Hor. C. 4, 2, 5:rhombos aequora alebant,
id. S. 2, 2, 48 al.; Ov. M. 9, 339; 3, 411; and in a paradoxical phrase: infelix minuendo corpus alebat, and sustained his body by consuming it, i. e. nourished himself by his own flesh, id. ib. 8, 878 al.—Hence in pass. with the abl. = vesci, to be nourished or sustained with or by something, to live or feed upon:panico vetere atque hordeo corrupto omnes alebantur,
Caes. B. C. 2, 22:quia viperinis carnibus alantur,
Plin. 7, 2, 2, § 27:locustis eos ali, etc.,
id. 7, 2, 2, § 29:hoc cibo aliti sunt,
Vulg. Exod. 16, 35.—Fig., to nourish, cherish, promote, increase, strengthen:honos alit artes,
Cic. Tusc. 1, 2, 4:in eā ipsā urbe, in quā et nata et alta sit eloquentia,
id. Brut. 10, 39:hominis mens alitur discendo et cogitando,
id. Off. 1, 30:haec studia adulescentiam alunt,
id. Arch. 7, 16; cf.Ochsn. Eclog. 134 al.: civitas, quam ipse semper aluisset,
i. e. whose prosperity he had always promoted, Caes. B. G. 7, 33:vires,
id. ib. 4, 1:nolo meis impensis illorum ali augerique luxuriam,
Nep. Phoc. 1 fin.:alere morbum,
id. Att. 21 fin.:insita hominibus libido alendi de industriā rumores,
Liv. 28, 24:regina Vulnus alit venis,
Verg. A. 4, 2:divitiis alitur luxuriosus amor,
Ov. R. Am. 746:alitur diutius controversia,
Caes. B. G. 7, 32:quid alat formetque poëtam,
Hor. A. P. 307 al. —Hence, altus, a, um. -
7 alō
alō aluī, altus or alitus, ere [1 AL-], to feed, nourish, support, sustain, maintain: altus inter arma, L.: canes ad venandum, T.: exercitum: magnum numerum equitatūs, Cs.: quos lingua periurio alebat, S.: publice ali, at the public cost, N.: amnis imbres Quem super notas aluere ripas, have filled, H.: infelix minuendo corpus alebat, i. e. nourished himself by his own flesh, O.: panico vetere ali, Cs.: ignem, Cu.: flammas, O.: staturam, Cs. — Fig., to nourish, cherish, promote, increase, strengthen: honos alit artes: in quā alta sit eloquentia: civitatem, i. e. cause to prosper, Cs.: nolo meis impensis illorum ali luxuriam, N.: Volnus venis, V.: si diutius alatur controversia, Cs.: poëtam, H.: spem sententiis: ingenium: bellum.* * *Ialere, alui, alitus V TRANSfeed, nourish, rear, nurse, suckle; cherish; support, maintain, developIIalere, alui, altus V TRANSfeed, nourish, rear, nurse, suckle; cherish; support, maintain, develop -
8 dē-pāscō
dē-pāscō pāvī, pāstus, ere, to feed down, feed off, give for food: saltūs, O.: luxuriem segetum, V.—To feed upon, graze, consume: agros: (tauri) summa Lycaei, V.: saepes Hyblaeis apibus florem depasta salicti, V.—Poet.: depasta altaria, the offerings, V.—To prune away, remove: (orationis) luxuries stilo depascenda. — To destroy, waste: possessionem Academiae. -
9 nutrio
nūtrĭo, īvi and ii, ītum (contr. form, nutrīmus for nutrivimus, Nemes. Ecl. 3, 26:I.nutribat for nutriebat,
Verg. A. 11, 572; Sil. 16, 29; so,nutribant,
Verg. A. 7, 485: nutribo for nutriam, Rhemn. Palaem. 1383; Cledon. 1914.—In the dep. form, nutritor for nutrito, Verg. G. 2, 425; cf. Prisc. p. 798 P.), 4, v. a. [Sanscr. root snu-, flow; Gr. neô (sneWô), swim; cf. nurus], to suckle, nourish, feed, foster, bring up, rear (syn. alere; not in Cic., but v. nutrix and nutrimentum).Lit.:B.quos lupa nutrit,
Ov. F. 2, 415:nutritus lacte ferino,
id. Tr. 3, 11, 3:ilignā nutritus glande,
Hor. S. 2, 4, 40:balaenae mammis nutriunt fetus,
Plin. 11, 40, 95, § 235:serpente ciconia pullos Nutrit,
Juv. 14, 75: taurus nutritus in herbā, id. 12, 12.—Transf., to nourish, support, maintain, foster.—Of plants:2.terra herbas Nutrit,
Ov. R. Am. 45:myrtos roscido umore nutrire,
Cat. 61, 25:nutriri cinere vult ruta,
Plin. 19, 8, 45, § 156:fruges humo nutriente,
Curt. 8, 10, 8; Petr. 120:Pax Cererem nutrit,
Ov. F. 1, 704.— Poet.:Edonis nutritum missile ventis,
a shaft taken from a tree toughened by storms, Val. Fl. 6, 340.—To nourish, nurse, take care of, attend to the body:3.cura corporum nutriendorum,
Liv. 4, 52:aegrum nutrire per eos cibos, quos, etc.,
Cels. 3, 23:vires,
id. ib.:ulcus,
to heal, id. 5, 26:damnum naturae in filio,
Liv. 7, 4:morbos,
Cels. 6, 6:capillum,
Plin. 22, 22, 39, § 82: comam, Hier. in Amos, 8, 9 sq.; Vulg. 1 Cor. 11, 14 sq.:cutem, mulierum in facie incorruptam,
Plin. 21, 21, 91, § 159.—Nutrire vinum, to mix wine with spices, in order that it may keep, Col. 12, 30, 1:4.nutritum vinum,
id. 12, 21, 3.—In gen., to preserve:II.nutriuntur optime (mensae citreae) splendescuntque, manu siccā fricatae,
Plin. 13, 15, 30, § 99.—Trop., to nourish, cherish, support, cultivate, sustain:indoles Nutrita faustis sub penetralibus,
Hor. C. 4, 4, 25:amorem,
Ov. A. A. 3, 579:pascere ac nutrire furorem (al. favorem),
Sil. 7, 497:impetus ille sacer qui vatum pectora nutrit,
Ov. P. 4, 2, 25:carmen,
id. ib. 3, 4, 26:artes bonas, praecipue studia litterarum,
Aur. Vict. Epit. 41, 14:nummi, quos hic quincunce modesto nutrieras,
Pers. 5, 149:Graeciam,
i. e. to treat mildly, Liv. 36, 35.—Of fire, to feed:gnes suscitat foliisque nutrit,
Ov. M. 8, 643; 6, 493:graves simultates, quas Mucianus callide nutriebat,
Tac. H. 3, 53 fin.:nimiam ac marcentem diu pacem,
id. G. 36. -
10 Asper
1.asper, ĕra, ĕrum, adj. (aspra = aspera, Enn. ap. App. Mag. p. 299, but Vahl. ad Enn. p. 166 reads spissa instead of aspra:I.aspris = asperis,
Verg. A. 2, 379;aspro = aspero,
Pall. Insit. 67) [etym. dub.; Doed. foll. by Hinter connects it with aspairô, to struggle, to resist; Corssen, Ausspr. II. p. 593, regards asper (i. e. ab spe) as the proper opposite of prosper (i. e. pro spe); thus asper originally meant hopeless, desperate; v. also id. ib. II. p. 870; cf. the use of res asperae as the opposite of res prosperae]; as affecting the sense of touch, rough, uneven (opp. lēvis or lenis; syn.: scaber, acutus, insuavis, acerbus, amarus, mordax, durus).1.. Lit.:2.lingua aspera tactu,
Lucr. 6, 1150; cf. Verg. G. 3, 508; Ov. M. 7, 556; Luc. 4, 325:mixta aspera levibus,
Lucr. 2, 471:in locis (spectatur) plani an montuosi, leves an asperi,
Cic. Part. Or. 10, 36: Quid judicant sensus? dulce, amarum;lene, asperum,
id. Fin. 2, 12, 36:tumulus asperi (sc. saxibus) soli,
Liv. 25, 36: saxa, Enn. ap. Cic. Pis. 19; Cic. Tusc. 1, 16, 37; Pac. ap. Mar. Vict. p. 2522 P.; Att. ap. Cic. Tusc. 2, 10, 23; Lucr. 4, 147; Ov. M. 6, 76; cf.Leucas,
Luc. 1, 42:loca,
Caes. B. C. 3, 42, and Vulg. Act. 27, 29:viae asperae,
ib. Bar. 4, 26:vallis aspera,
ib. Deut. 21, 4 et saep.: unda, Enn. ap. Macr. S. 6, 2:glacies,
Verg. E. 10, 49:hiems,
Ov. M. 11, 490; Claud. ap. Prob. Cons. 270: Phasis, i. e. frozen, ice-bound, Prob. ap. Rufin. I. 375;and of climate: aspera caelo Germania,
harsh, severe, Tac. G. 2: arteria. the windpipe (v. arteria), Cic. N. D. 2, 54, 136; Cels. 4, 1.—Of raised work (i. e. bas-relief, etc., as being rough), as in Gr. trachus (cf. exaspero):aspera signis Pocula,
Verg. A. 9, 263:Cymbiaque argento perfecta atque aspera signis,
id. ib. 5, 267:signis exstantibus asper Antiquus crater,
Ov. M. 12, 235 (cf.:stantem extra pocula caprum,
Juv. 1, 76):Summus inaurato crater erat asper acantho,
Ov. M. 13, 701:aspera pocula,
Prop. 2, 6, 17:ebur,
Sen. Hippol. 899:balteus,
Val. Fl. 5, 578:cingula bacis,
Claud. Laud. Stil. 2, 89; cf. Drak. ad Sil. 11, 279:nummus,
not worn smooth, new, Suet. Ner. 44; cf. Sen. Ep. 19:mare,
agitated by a storm, rough, tempestuous, Liv. 37, 16.—Of things that have a rough, thorny, prickly exterior:barba,
Tib. 1, 8, 32:sentes,
Verg. A. 2, 379:rubus,
id. E. 3, 89:mucro,
Luc. 7, 139 (cf. Tac. A. 15, 54: pugionem vetustate obtusum asperari saxo jussit; v. aspero).—Meton., of food: He. Asper meus victus sanest. Er. Sentisne essitas? He. My fare is very rough. Er. Do you feed on brambles? Plaut. Capt. 1, 2, 85; cf. id. ib. 3, 1, 37; also of a cough producing hoarseness:3.quas (fauces) aspera vexat Assidue tussis,
Mart. 11, 86, 1.—Subst.: aspĕrum, i, n., an uneven, rough place:II.latens in asperis radix,
Hor. Epod. 5, 67:aspera maris,
Tac. A. 4, 6:propter aspera et confragosa,
Plin. 3, 5, 9, § 53:per aspera et devia,
Suet. Tib. 60:erunt aspera in vias planas,
Vulg. Isa. 40, 4; ib. Luc. 3, 5.—Also in the sup. absol.:asperrimo hiemis Ticinum usque progressus,
Tac. A. 3, 5.—Transf.1.Of taste, rough, harsh, sour, bitter, brackish, acrid, pungent:2.asperum, Pater, hoc (vinum) est: aliud lenius, sodes, vide,
Ter. Heaut. 3, 1, 49:asper sapor maris,
Plin. 2, 100, 104, § 222: allium asperi saporis;quo plures nuclei fuere, hoc est asperius,
id. 19, 6, 34, § 111:asperrimum piper,
id. 12, 7, 14, § 27:acetum quam asperrimum,
id. 20, 9, 39, § 97.—Of sound, rough, harsh, grating, etc.:3. III.(pronuntiationis genus) lene, asperum,
Cic. de Or. 3, 57, 216.—Hence a poet. epithet of the letter R ( also called littera canina), Ov. F. 5, 481.—In rhetoric, rough, rugged, irregular: quidam praefractam et asperam compositionem probant;virilem putant et fortem, quae aurem inaequalitate percutiat,
Sen. Ep. 114; cf. Cic. Or. 16, 53:duram potius atque asperam compositionem malim esse quam effeminatam et enervem,
Quint. 9, 4, 142. And in gram., spiritus asper, the h sound, the aspirate, Prisc. p. 572 P.—Trop.A.a.. Of moral qualities, rough, harsh, hard, violent, unkind, rude (cf.: acerbus, acer, and Wagner ad Verg. A. 1, 14):b.quos naturā putes asperos atque omnibus iniquos,
Cic. Planc. 16, 40:orator truculentus, asper, maledicus,
id. Brut. 34, 129:aspera Juno,
Verg. A. 1, 279:juvenis monitoribus asper,
Hor. A. P. 163:patres vestros, asperrimos illos ad condicionem pacis,
Liv. 22, 59; cf. id. 2, 27:rebus non asper egenis,
Verg. A. 8, 365:cladibus asper,
exasperated, Ov. M. 14, 485:asperaque est illi difficilisque Venus,
unfriendly, Tib. 1, 9, 20; cf. id. 1, 6, 2:(Galatea) acrior igni, Asperior tribulis, fetā truculentior ursā,
Ov. M. 13, 803:Quam aspera est nimium sapientia indoctis hominibus,
Vulg. Eccli. 6, 21:asper contemptor divom Mezentius,
Verg. A. 7, 647:aspera Pholoe,
coy, Hor. C. 1, 33, 6.—Of a harsh, austere, rigid view of life, or manner of living:accessit istuc doctrina (sc. Stoicorum) non moderata nec mitis, sed paulo asperior et durior quam aut veritas aut natura patiatur,
Cic. Mur. 29:(Stoici) horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et verbis,
id. Fin. 4, 28, 78 (v. asperitas, II. A.):(Cato) asperi animi et linguae acerbae et immodice liberae fuit, sed rigidae innocentiae,
Liv. 39, 40:(Karthago) studiis asperrima belli,
Verg. A. 1, 14, ubi v. Wagner:Camilla aspera,
id. ib. 11, 664; cf.:gens laboribus et bellis asperrima,
Just. 2, 3:virgo aspera,
i. e. Diana, Sen. Med. 87.—Of animals, wild, savage, fierce:B.(anguis) asper siti atque exterritus aestu,
Verg. G. 3, 434:bos aspera cornu, i. e. minax,
id. ib. 3, 57; cf. Hor. Epod. 6, 11:ille (lupus) asper Saevit,
Verg. A. 9, 62:lupus dulcedine sanguinis asper,
Ov. M. 11, 402:ille (leo) asper retro redit,
Verg. A. 9, 794:tigris aspera,
Hor. C. 1, 23, 9; 3, 2, 10:(equus) asper frena pati,
Sil. 3, 387.—Of things, rough, harsh, troublesome, adverse, calamitous, cruel, etc. (most freq. in the poets):a.in periculis et asperis temporibus,
Cic. Balb. 9: qui labores, pericula, dubias atque asperas res facile toleraverant, Sall. C. 10, 2: mala res, spes multo asperior, ( our) circumstances are bad, ( our) prospects still worse, id. ib. 20, 13:venatus,
Verg. A. 8, 318:bellum,
Sall. J. 48, 1; Hor. Ep. 2, 1, 7:pugna,
Verg. A. 11, 635; 12, 124:fata,
id. ib. 6, 882:odia,
id. ib. 2, 96.— Absol.:multa aspera,
Prop. 1, 18, 13; Hor. Ep. 1, 2, 21 al.—Of discourse, severe, abusive:asperioribus facetiis perstringere aliquem,
Cic. Planc. 14; Tac. A. 15, 68:verba,
Tib. 4, 4, 14; Ov. P. 2, 6, 8; Vulg. Psa. 90, 3:vox,
Curt. 7, 1.— Adv.Old form asperĭter, roughly, harshly: cubare, Naev. ap. Non. p. 513, 21; Plaut. ap. Prisc. p. 1010 P.—b. 1.Transf.:2.loqui,
Cic. de Or. 3, 12, 45; Quint. 6, 5, 5:dicere,
id. 2, 8, 15:syllabae aspere coëuntes,
id. 1, 1, 37.—Trop.:2.aspere accipere aliquid,
Tac. A. 4, 31:aspere et acerbe accusare aliquem,
Cic. Fam. 1, 5, 6:aspere agere aliquid,
Liv. 3, 50:aspere et ferociter et libere dicta,
Cic. Planc. 13, 33; Quint. 6, 3, 28:aspere et vehementer loqui,
Cic. de Or. 1, 53, 227: ne quid aspere loquaris, * Vulg. Gen. 31, 24.— Comp.:asperius loqui aliquid,
Cic. de Or. 1, 53, 227:asperius scribere de aliquo,
id. Att. 9, 15.— Sup.:asperrime loqui in aliquem,
Cic. Att. 2, 22, 5:asperrime pati aliquid,
Sen. Ira, 3, 37, 1:asperrime saevire in aliquem,
Vell. 2, 7.Asper, eri, m.I.A cognomen of L. Trebonius:II.L. Trebonius... insectandis patribus, unde Aspero etiam inditum est cognomen, tribunatum gessit,
Liv. 3, 65, 4. —Asper, Aspri (Prob. p. 201 Keil), m., a Latin grammarian, two of whose treatises have come down to us; v. Teuffel, Rom. Lit. § 474, 4. -
11 asper
1.asper, ĕra, ĕrum, adj. (aspra = aspera, Enn. ap. App. Mag. p. 299, but Vahl. ad Enn. p. 166 reads spissa instead of aspra:I.aspris = asperis,
Verg. A. 2, 379;aspro = aspero,
Pall. Insit. 67) [etym. dub.; Doed. foll. by Hinter connects it with aspairô, to struggle, to resist; Corssen, Ausspr. II. p. 593, regards asper (i. e. ab spe) as the proper opposite of prosper (i. e. pro spe); thus asper originally meant hopeless, desperate; v. also id. ib. II. p. 870; cf. the use of res asperae as the opposite of res prosperae]; as affecting the sense of touch, rough, uneven (opp. lēvis or lenis; syn.: scaber, acutus, insuavis, acerbus, amarus, mordax, durus).1.. Lit.:2.lingua aspera tactu,
Lucr. 6, 1150; cf. Verg. G. 3, 508; Ov. M. 7, 556; Luc. 4, 325:mixta aspera levibus,
Lucr. 2, 471:in locis (spectatur) plani an montuosi, leves an asperi,
Cic. Part. Or. 10, 36: Quid judicant sensus? dulce, amarum;lene, asperum,
id. Fin. 2, 12, 36:tumulus asperi (sc. saxibus) soli,
Liv. 25, 36: saxa, Enn. ap. Cic. Pis. 19; Cic. Tusc. 1, 16, 37; Pac. ap. Mar. Vict. p. 2522 P.; Att. ap. Cic. Tusc. 2, 10, 23; Lucr. 4, 147; Ov. M. 6, 76; cf.Leucas,
Luc. 1, 42:loca,
Caes. B. C. 3, 42, and Vulg. Act. 27, 29:viae asperae,
ib. Bar. 4, 26:vallis aspera,
ib. Deut. 21, 4 et saep.: unda, Enn. ap. Macr. S. 6, 2:glacies,
Verg. E. 10, 49:hiems,
Ov. M. 11, 490; Claud. ap. Prob. Cons. 270: Phasis, i. e. frozen, ice-bound, Prob. ap. Rufin. I. 375;and of climate: aspera caelo Germania,
harsh, severe, Tac. G. 2: arteria. the windpipe (v. arteria), Cic. N. D. 2, 54, 136; Cels. 4, 1.—Of raised work (i. e. bas-relief, etc., as being rough), as in Gr. trachus (cf. exaspero):aspera signis Pocula,
Verg. A. 9, 263:Cymbiaque argento perfecta atque aspera signis,
id. ib. 5, 267:signis exstantibus asper Antiquus crater,
Ov. M. 12, 235 (cf.:stantem extra pocula caprum,
Juv. 1, 76):Summus inaurato crater erat asper acantho,
Ov. M. 13, 701:aspera pocula,
Prop. 2, 6, 17:ebur,
Sen. Hippol. 899:balteus,
Val. Fl. 5, 578:cingula bacis,
Claud. Laud. Stil. 2, 89; cf. Drak. ad Sil. 11, 279:nummus,
not worn smooth, new, Suet. Ner. 44; cf. Sen. Ep. 19:mare,
agitated by a storm, rough, tempestuous, Liv. 37, 16.—Of things that have a rough, thorny, prickly exterior:barba,
Tib. 1, 8, 32:sentes,
Verg. A. 2, 379:rubus,
id. E. 3, 89:mucro,
Luc. 7, 139 (cf. Tac. A. 15, 54: pugionem vetustate obtusum asperari saxo jussit; v. aspero).—Meton., of food: He. Asper meus victus sanest. Er. Sentisne essitas? He. My fare is very rough. Er. Do you feed on brambles? Plaut. Capt. 1, 2, 85; cf. id. ib. 3, 1, 37; also of a cough producing hoarseness:3.quas (fauces) aspera vexat Assidue tussis,
Mart. 11, 86, 1.—Subst.: aspĕrum, i, n., an uneven, rough place:II.latens in asperis radix,
Hor. Epod. 5, 67:aspera maris,
Tac. A. 4, 6:propter aspera et confragosa,
Plin. 3, 5, 9, § 53:per aspera et devia,
Suet. Tib. 60:erunt aspera in vias planas,
Vulg. Isa. 40, 4; ib. Luc. 3, 5.—Also in the sup. absol.:asperrimo hiemis Ticinum usque progressus,
Tac. A. 3, 5.—Transf.1.Of taste, rough, harsh, sour, bitter, brackish, acrid, pungent:2.asperum, Pater, hoc (vinum) est: aliud lenius, sodes, vide,
Ter. Heaut. 3, 1, 49:asper sapor maris,
Plin. 2, 100, 104, § 222: allium asperi saporis;quo plures nuclei fuere, hoc est asperius,
id. 19, 6, 34, § 111:asperrimum piper,
id. 12, 7, 14, § 27:acetum quam asperrimum,
id. 20, 9, 39, § 97.—Of sound, rough, harsh, grating, etc.:3. III.(pronuntiationis genus) lene, asperum,
Cic. de Or. 3, 57, 216.—Hence a poet. epithet of the letter R ( also called littera canina), Ov. F. 5, 481.—In rhetoric, rough, rugged, irregular: quidam praefractam et asperam compositionem probant;virilem putant et fortem, quae aurem inaequalitate percutiat,
Sen. Ep. 114; cf. Cic. Or. 16, 53:duram potius atque asperam compositionem malim esse quam effeminatam et enervem,
Quint. 9, 4, 142. And in gram., spiritus asper, the h sound, the aspirate, Prisc. p. 572 P.—Trop.A.a.. Of moral qualities, rough, harsh, hard, violent, unkind, rude (cf.: acerbus, acer, and Wagner ad Verg. A. 1, 14):b.quos naturā putes asperos atque omnibus iniquos,
Cic. Planc. 16, 40:orator truculentus, asper, maledicus,
id. Brut. 34, 129:aspera Juno,
Verg. A. 1, 279:juvenis monitoribus asper,
Hor. A. P. 163:patres vestros, asperrimos illos ad condicionem pacis,
Liv. 22, 59; cf. id. 2, 27:rebus non asper egenis,
Verg. A. 8, 365:cladibus asper,
exasperated, Ov. M. 14, 485:asperaque est illi difficilisque Venus,
unfriendly, Tib. 1, 9, 20; cf. id. 1, 6, 2:(Galatea) acrior igni, Asperior tribulis, fetā truculentior ursā,
Ov. M. 13, 803:Quam aspera est nimium sapientia indoctis hominibus,
Vulg. Eccli. 6, 21:asper contemptor divom Mezentius,
Verg. A. 7, 647:aspera Pholoe,
coy, Hor. C. 1, 33, 6.—Of a harsh, austere, rigid view of life, or manner of living:accessit istuc doctrina (sc. Stoicorum) non moderata nec mitis, sed paulo asperior et durior quam aut veritas aut natura patiatur,
Cic. Mur. 29:(Stoici) horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et verbis,
id. Fin. 4, 28, 78 (v. asperitas, II. A.):(Cato) asperi animi et linguae acerbae et immodice liberae fuit, sed rigidae innocentiae,
Liv. 39, 40:(Karthago) studiis asperrima belli,
Verg. A. 1, 14, ubi v. Wagner:Camilla aspera,
id. ib. 11, 664; cf.:gens laboribus et bellis asperrima,
Just. 2, 3:virgo aspera,
i. e. Diana, Sen. Med. 87.—Of animals, wild, savage, fierce:B.(anguis) asper siti atque exterritus aestu,
Verg. G. 3, 434:bos aspera cornu, i. e. minax,
id. ib. 3, 57; cf. Hor. Epod. 6, 11:ille (lupus) asper Saevit,
Verg. A. 9, 62:lupus dulcedine sanguinis asper,
Ov. M. 11, 402:ille (leo) asper retro redit,
Verg. A. 9, 794:tigris aspera,
Hor. C. 1, 23, 9; 3, 2, 10:(equus) asper frena pati,
Sil. 3, 387.—Of things, rough, harsh, troublesome, adverse, calamitous, cruel, etc. (most freq. in the poets):a.in periculis et asperis temporibus,
Cic. Balb. 9: qui labores, pericula, dubias atque asperas res facile toleraverant, Sall. C. 10, 2: mala res, spes multo asperior, ( our) circumstances are bad, ( our) prospects still worse, id. ib. 20, 13:venatus,
Verg. A. 8, 318:bellum,
Sall. J. 48, 1; Hor. Ep. 2, 1, 7:pugna,
Verg. A. 11, 635; 12, 124:fata,
id. ib. 6, 882:odia,
id. ib. 2, 96.— Absol.:multa aspera,
Prop. 1, 18, 13; Hor. Ep. 1, 2, 21 al.—Of discourse, severe, abusive:asperioribus facetiis perstringere aliquem,
Cic. Planc. 14; Tac. A. 15, 68:verba,
Tib. 4, 4, 14; Ov. P. 2, 6, 8; Vulg. Psa. 90, 3:vox,
Curt. 7, 1.— Adv.Old form asperĭter, roughly, harshly: cubare, Naev. ap. Non. p. 513, 21; Plaut. ap. Prisc. p. 1010 P.—b. 1.Transf.:2.loqui,
Cic. de Or. 3, 12, 45; Quint. 6, 5, 5:dicere,
id. 2, 8, 15:syllabae aspere coëuntes,
id. 1, 1, 37.—Trop.:2.aspere accipere aliquid,
Tac. A. 4, 31:aspere et acerbe accusare aliquem,
Cic. Fam. 1, 5, 6:aspere agere aliquid,
Liv. 3, 50:aspere et ferociter et libere dicta,
Cic. Planc. 13, 33; Quint. 6, 3, 28:aspere et vehementer loqui,
Cic. de Or. 1, 53, 227: ne quid aspere loquaris, * Vulg. Gen. 31, 24.— Comp.:asperius loqui aliquid,
Cic. de Or. 1, 53, 227:asperius scribere de aliquo,
id. Att. 9, 15.— Sup.:asperrime loqui in aliquem,
Cic. Att. 2, 22, 5:asperrime pati aliquid,
Sen. Ira, 3, 37, 1:asperrime saevire in aliquem,
Vell. 2, 7.Asper, eri, m.I.A cognomen of L. Trebonius:II.L. Trebonius... insectandis patribus, unde Aspero etiam inditum est cognomen, tribunatum gessit,
Liv. 3, 65, 4. —Asper, Aspri (Prob. p. 201 Keil), m., a Latin grammarian, two of whose treatises have come down to us; v. Teuffel, Rom. Lit. § 474, 4. -
12 asperum
1.asper, ĕra, ĕrum, adj. (aspra = aspera, Enn. ap. App. Mag. p. 299, but Vahl. ad Enn. p. 166 reads spissa instead of aspra:I.aspris = asperis,
Verg. A. 2, 379;aspro = aspero,
Pall. Insit. 67) [etym. dub.; Doed. foll. by Hinter connects it with aspairô, to struggle, to resist; Corssen, Ausspr. II. p. 593, regards asper (i. e. ab spe) as the proper opposite of prosper (i. e. pro spe); thus asper originally meant hopeless, desperate; v. also id. ib. II. p. 870; cf. the use of res asperae as the opposite of res prosperae]; as affecting the sense of touch, rough, uneven (opp. lēvis or lenis; syn.: scaber, acutus, insuavis, acerbus, amarus, mordax, durus).1.. Lit.:2.lingua aspera tactu,
Lucr. 6, 1150; cf. Verg. G. 3, 508; Ov. M. 7, 556; Luc. 4, 325:mixta aspera levibus,
Lucr. 2, 471:in locis (spectatur) plani an montuosi, leves an asperi,
Cic. Part. Or. 10, 36: Quid judicant sensus? dulce, amarum;lene, asperum,
id. Fin. 2, 12, 36:tumulus asperi (sc. saxibus) soli,
Liv. 25, 36: saxa, Enn. ap. Cic. Pis. 19; Cic. Tusc. 1, 16, 37; Pac. ap. Mar. Vict. p. 2522 P.; Att. ap. Cic. Tusc. 2, 10, 23; Lucr. 4, 147; Ov. M. 6, 76; cf.Leucas,
Luc. 1, 42:loca,
Caes. B. C. 3, 42, and Vulg. Act. 27, 29:viae asperae,
ib. Bar. 4, 26:vallis aspera,
ib. Deut. 21, 4 et saep.: unda, Enn. ap. Macr. S. 6, 2:glacies,
Verg. E. 10, 49:hiems,
Ov. M. 11, 490; Claud. ap. Prob. Cons. 270: Phasis, i. e. frozen, ice-bound, Prob. ap. Rufin. I. 375;and of climate: aspera caelo Germania,
harsh, severe, Tac. G. 2: arteria. the windpipe (v. arteria), Cic. N. D. 2, 54, 136; Cels. 4, 1.—Of raised work (i. e. bas-relief, etc., as being rough), as in Gr. trachus (cf. exaspero):aspera signis Pocula,
Verg. A. 9, 263:Cymbiaque argento perfecta atque aspera signis,
id. ib. 5, 267:signis exstantibus asper Antiquus crater,
Ov. M. 12, 235 (cf.:stantem extra pocula caprum,
Juv. 1, 76):Summus inaurato crater erat asper acantho,
Ov. M. 13, 701:aspera pocula,
Prop. 2, 6, 17:ebur,
Sen. Hippol. 899:balteus,
Val. Fl. 5, 578:cingula bacis,
Claud. Laud. Stil. 2, 89; cf. Drak. ad Sil. 11, 279:nummus,
not worn smooth, new, Suet. Ner. 44; cf. Sen. Ep. 19:mare,
agitated by a storm, rough, tempestuous, Liv. 37, 16.—Of things that have a rough, thorny, prickly exterior:barba,
Tib. 1, 8, 32:sentes,
Verg. A. 2, 379:rubus,
id. E. 3, 89:mucro,
Luc. 7, 139 (cf. Tac. A. 15, 54: pugionem vetustate obtusum asperari saxo jussit; v. aspero).—Meton., of food: He. Asper meus victus sanest. Er. Sentisne essitas? He. My fare is very rough. Er. Do you feed on brambles? Plaut. Capt. 1, 2, 85; cf. id. ib. 3, 1, 37; also of a cough producing hoarseness:3.quas (fauces) aspera vexat Assidue tussis,
Mart. 11, 86, 1.—Subst.: aspĕrum, i, n., an uneven, rough place:II.latens in asperis radix,
Hor. Epod. 5, 67:aspera maris,
Tac. A. 4, 6:propter aspera et confragosa,
Plin. 3, 5, 9, § 53:per aspera et devia,
Suet. Tib. 60:erunt aspera in vias planas,
Vulg. Isa. 40, 4; ib. Luc. 3, 5.—Also in the sup. absol.:asperrimo hiemis Ticinum usque progressus,
Tac. A. 3, 5.—Transf.1.Of taste, rough, harsh, sour, bitter, brackish, acrid, pungent:2.asperum, Pater, hoc (vinum) est: aliud lenius, sodes, vide,
Ter. Heaut. 3, 1, 49:asper sapor maris,
Plin. 2, 100, 104, § 222: allium asperi saporis;quo plures nuclei fuere, hoc est asperius,
id. 19, 6, 34, § 111:asperrimum piper,
id. 12, 7, 14, § 27:acetum quam asperrimum,
id. 20, 9, 39, § 97.—Of sound, rough, harsh, grating, etc.:3. III.(pronuntiationis genus) lene, asperum,
Cic. de Or. 3, 57, 216.—Hence a poet. epithet of the letter R ( also called littera canina), Ov. F. 5, 481.—In rhetoric, rough, rugged, irregular: quidam praefractam et asperam compositionem probant;virilem putant et fortem, quae aurem inaequalitate percutiat,
Sen. Ep. 114; cf. Cic. Or. 16, 53:duram potius atque asperam compositionem malim esse quam effeminatam et enervem,
Quint. 9, 4, 142. And in gram., spiritus asper, the h sound, the aspirate, Prisc. p. 572 P.—Trop.A.a.. Of moral qualities, rough, harsh, hard, violent, unkind, rude (cf.: acerbus, acer, and Wagner ad Verg. A. 1, 14):b.quos naturā putes asperos atque omnibus iniquos,
Cic. Planc. 16, 40:orator truculentus, asper, maledicus,
id. Brut. 34, 129:aspera Juno,
Verg. A. 1, 279:juvenis monitoribus asper,
Hor. A. P. 163:patres vestros, asperrimos illos ad condicionem pacis,
Liv. 22, 59; cf. id. 2, 27:rebus non asper egenis,
Verg. A. 8, 365:cladibus asper,
exasperated, Ov. M. 14, 485:asperaque est illi difficilisque Venus,
unfriendly, Tib. 1, 9, 20; cf. id. 1, 6, 2:(Galatea) acrior igni, Asperior tribulis, fetā truculentior ursā,
Ov. M. 13, 803:Quam aspera est nimium sapientia indoctis hominibus,
Vulg. Eccli. 6, 21:asper contemptor divom Mezentius,
Verg. A. 7, 647:aspera Pholoe,
coy, Hor. C. 1, 33, 6.—Of a harsh, austere, rigid view of life, or manner of living:accessit istuc doctrina (sc. Stoicorum) non moderata nec mitis, sed paulo asperior et durior quam aut veritas aut natura patiatur,
Cic. Mur. 29:(Stoici) horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et verbis,
id. Fin. 4, 28, 78 (v. asperitas, II. A.):(Cato) asperi animi et linguae acerbae et immodice liberae fuit, sed rigidae innocentiae,
Liv. 39, 40:(Karthago) studiis asperrima belli,
Verg. A. 1, 14, ubi v. Wagner:Camilla aspera,
id. ib. 11, 664; cf.:gens laboribus et bellis asperrima,
Just. 2, 3:virgo aspera,
i. e. Diana, Sen. Med. 87.—Of animals, wild, savage, fierce:B.(anguis) asper siti atque exterritus aestu,
Verg. G. 3, 434:bos aspera cornu, i. e. minax,
id. ib. 3, 57; cf. Hor. Epod. 6, 11:ille (lupus) asper Saevit,
Verg. A. 9, 62:lupus dulcedine sanguinis asper,
Ov. M. 11, 402:ille (leo) asper retro redit,
Verg. A. 9, 794:tigris aspera,
Hor. C. 1, 23, 9; 3, 2, 10:(equus) asper frena pati,
Sil. 3, 387.—Of things, rough, harsh, troublesome, adverse, calamitous, cruel, etc. (most freq. in the poets):a.in periculis et asperis temporibus,
Cic. Balb. 9: qui labores, pericula, dubias atque asperas res facile toleraverant, Sall. C. 10, 2: mala res, spes multo asperior, ( our) circumstances are bad, ( our) prospects still worse, id. ib. 20, 13:venatus,
Verg. A. 8, 318:bellum,
Sall. J. 48, 1; Hor. Ep. 2, 1, 7:pugna,
Verg. A. 11, 635; 12, 124:fata,
id. ib. 6, 882:odia,
id. ib. 2, 96.— Absol.:multa aspera,
Prop. 1, 18, 13; Hor. Ep. 1, 2, 21 al.—Of discourse, severe, abusive:asperioribus facetiis perstringere aliquem,
Cic. Planc. 14; Tac. A. 15, 68:verba,
Tib. 4, 4, 14; Ov. P. 2, 6, 8; Vulg. Psa. 90, 3:vox,
Curt. 7, 1.— Adv.Old form asperĭter, roughly, harshly: cubare, Naev. ap. Non. p. 513, 21; Plaut. ap. Prisc. p. 1010 P.—b. 1.Transf.:2.loqui,
Cic. de Or. 3, 12, 45; Quint. 6, 5, 5:dicere,
id. 2, 8, 15:syllabae aspere coëuntes,
id. 1, 1, 37.—Trop.:2.aspere accipere aliquid,
Tac. A. 4, 31:aspere et acerbe accusare aliquem,
Cic. Fam. 1, 5, 6:aspere agere aliquid,
Liv. 3, 50:aspere et ferociter et libere dicta,
Cic. Planc. 13, 33; Quint. 6, 3, 28:aspere et vehementer loqui,
Cic. de Or. 1, 53, 227: ne quid aspere loquaris, * Vulg. Gen. 31, 24.— Comp.:asperius loqui aliquid,
Cic. de Or. 1, 53, 227:asperius scribere de aliquo,
id. Att. 9, 15.— Sup.:asperrime loqui in aliquem,
Cic. Att. 2, 22, 5:asperrime pati aliquid,
Sen. Ira, 3, 37, 1:asperrime saevire in aliquem,
Vell. 2, 7.Asper, eri, m.I.A cognomen of L. Trebonius:II.L. Trebonius... insectandis patribus, unde Aspero etiam inditum est cognomen, tribunatum gessit,
Liv. 3, 65, 4. —Asper, Aspri (Prob. p. 201 Keil), m., a Latin grammarian, two of whose treatises have come down to us; v. Teuffel, Rom. Lit. § 474, 4. -
13 panis
pānis, is, m. ( neutr. collat. form pāne, is, Plaut. ap. Non. 218, 12, and Charis. p. 69 and 114 P.; v. infra; cf.I.also: non item apud vos est positum hoc pane et hic panis? etc.,
Arn. 1, 36.—In gen. plur., panium, acc. to Caes. ap. Charis. p. 69 and 114 P.; panuin, acc. to Prisc. p. 771 P.) [from the root pa, to feed; whence also paomai, pabulum, and pasco], bread, a loaf.Lit.:B.tunc farinam aquā sparsit et assiduā tractatione perdomuit finxitque panem, etc.,
Sen. Ep. 90, 23:a pistore panem petimus, vinum ex oenopolio,
Plaut. As. 1, 3, 48:haec sunt ventris stabilimenta: pane et arsā bubulā, etc.,
id. Curc. 2, 3, 88:quin tu rogas, Purpureum panem an puniceum soleam ego esse,
id. Men. 5, 5, 19:sordidus,
id. As. 1, 2, 16:panis rubidus,
id. Cas. 2, 5, 1: cibarius panis, coarse bread (v. cibarius), Cic. Tusc. 5, 34, 97:secundus,
black bread, Hor. Ep. 2, 1, 123:ater,
Ter. Eun. 5, 4, 17:durus ac sordidus,
Sen. Ep. 119, 3:siccus,
dry bread, id. ib. 83, 6:panis plebeius, siligneus,
id. ib. 119, 3; cf.:panis tener et niveus mollique siligine factus,
Juv. 5, 70:vetus aut nauticus,
Plin. 22, 25, 68, § 138:lapidosus,
Hor. S. 1, 5, 91:fermentatus,
Vulg. Lev 7, 13:azymus,
id. Exod. 29, 2:subcinericus,
id. ib. 12, 39:oleatus,
id. Num. 11, 8: mollia panis, the crumb, Plin. [p. 1298] 13, 12, 26, §82: panis crusta,
the crust, id. 29, 4, 23, § 75:bucella panis,
a mouthful, Vulg. Gen. 18, 5:mucida caerulei panis consumere frusta,
Juv. 14, 128.—In partic., a loaf:II.comesse panem tres pedes latum potes,
Plaut. Bacch. 4, 1, 8:bini panes,
id. Pers. 4, 3, 2:ex hoc effectos panes, jaciebant, etc.,
Caes. B. C. 3, 48, 2:panes et opsonia,
Suet. Calig. 37:panes quos coxerat tradidit,
Vulg. Gen. 27, 17:tortam panis unius,
id. Exod. 29, 23:quinque panes,
id. Johan. 6, 9:cum esuriente panem suum dividere,
Sen. Ep. 95, 51:frange esurienti panem tuum,
Vulg. Isa. 58, 7.—Hence,Transf.1.Food in general:2.non in solo pane vivit homo,
Vulg. Luc. 4, 4; id. 2 Thess. 3, 12; and trop. of food for the soul, spiritual nourishment:ego sum panis vitae,
the food which gives life, id. Johan. 6, 48; 6, 51, etc.—A mass in the shape of a loaf, a loaf:panes aeris,
Plin. 34, 11, 24, § 107:aut panes viridantis aphronitri,
Stat. S. 4, 9, 37. -
14 sagmen
sagmen, ĭnis, n. [root sag, to fill, feed; cf. Gr. sesagmenos, sattô; Lat. sagina], the tuft of sacred herbs plucked within the citadel by the consul or prœtor, by bearing which the persons of the Roman fetiales and ambassadors became inviolable:sunt sagmina quaedam herbae, quas legati populi Romani ferre solebant, ne quis eos violaret, sicuti legati Graecorum ferunt ea, quae vocantur cerycia,
Dig. 1, 8, 8; cf. Fest. p. 320 Müll.; and Paul. ex Fest. p. 321 ib.; Plin. 22, 2, 3, § 5; Liv. 1, 24; 30, 43. -
15 seges
sĕgĕs, ĕtis, f. [etym. dub.; perh. root sag-, to fill, feed; Gr. sattô; Lat. sagmen, q. v.], a cornfield.I.Lit. (freq. and class.):B.partem dimidiam (stercoris) in segetem, ubi pabulum seras, invehito,
Cato, R. R. 29; cf. id. ib. 36: segetes subigere aratris, Cic. Fragm. ap. Non. 395, 15; Cato, R. R. 37; 155; 5, 4 (v. defrugo); id. Fragm. ap. Gell. 13, 17, 1; Varr. R. R. 1, 6, 5; 1, 29, 1; 1, 50, 1 sq.; 1, 69, 1; 2, 7, 11 al.; Lucil., Att., and Varr. ap. Non. 395, 24 sq.; Poët. ap. Cic. Tusc. 2, 5, 13; 1, 28, 69:segetes secundae et uberes,
Cic. Or. 15, 48; id. Sen. 15, 54, id. Verr. 2, 3, 8, § 20:cohortes frumentatum in proximas segetes misit,
Caes. B. G. 6, 36, 2; Tib. 1, 3, 61; Verg. G. 1, 47 Heyne; 2, 267;4, 129: segetes occat tibi mox frumenta daturas,
Hor. Ep. 2, 2, 161; id. C. 1, 31, 4; Col. 2, 14, 2 et saep.—Comically: stimulorum seges,
a cudgelfield, Plaut. Aul. 1, 1, 6.—Transf., the standing corn, growing corn, crop in a field (class., but not freq. till after the Aug. per.:II.est eorum (rusticorum) gemmare vitis, laetas esse segetes, etc.,
Cic. Or. 24, 81; id. de Or. 3, 38, 155, is cited, merely by way of example, as used by the rustici;syn. messis): seges grandissima atque optima,
Varr. R. R. 1, 52, 1:culto stat seges alta solo,
Ov. A. A. 3, 102:seges prope jam matura,
Caes. B. C. 3, 81 fin. (cf. infra, Liv. 2, 5):antequam seges in articulum eat,
Col. 2, 12, 9:uligo segetem enecat,
id. 2, 9, 9:et segetis canae stantes percurrere aristas,
Ov. M. 10, 655:producit fruges et segetem imbecillem,
Sen. Q. N. 2, 6, 6; id. Ben. 6, 4, 4.— Plur.:segetes Collibus et campis habere,
Lucr. 5, 1371:quid faciat laetas segetes,
Verg. G. 1, 1:adultae segetes,
Col. 2, 9, 10:segetes laetas excitare,
id. 2, 15, 4:laetas segetes afferre,
id. 2, 17, 3.—With gen.:seges farris matura messi,
Liv. 2, 5:lini et avenae,
Verg. G. 1, 77:leguminum,
Col. 2, 13, 3.— Poet., of men springing up out of the ground:crescit seges clipeata virorum,
Ov. M. 3, 110; 7, 30; id. H. 12, 59 al.—Of a multitude of things crowded together, a crop, etc.:confixum ferrea texit Telorum seges,
Verg. A. 3, 46; cf. id. ib. 7, 526, and 12, 663; so,ferri,
Claud. in Ruf. 2, 391; cf.:Mavortia ferri,
id. III. Cons. Hon. 135:hystricis,
Aus. Idyll. 2 (Claud. Hystr. 12):aëna (hydraulici organi),
Claud. Cons. Mall. Theod. 316:seges osculationis,
Cat. 48, 6.—Trop.A.(Acc. to I. A.) A field, ground, soil (rare but class.): quod beneficium haud sterili in segete, rex, te obsesse intellegis, Att. ap. Non. 395, 27:B.fert casiam non culta seges,
Tib. 1, 3, 61:ubi prima paretur Arboribus seges,
Verg. G. 2, 267:quid odisset Clodium Milo segetem ac materiem suae gloriae?
Cic. Mil. 13, 35; cf.:videtur esse criminum seges, maledictorum materia,
Arn. 5, 172.— -
16 arbutum
arbutum ī, n [arbutus], the fruit of the arbutus, wild strawberry: dant arbuta silvae, V.—The arbutus, strawberry-tree: frondentia, V.* * *abrutus (evergreen strawberry) tree/fruit; its leaves/branches (animal feed) -
17 vīvō
vīvō vīxī ( subj pluperf. vīxet for vīxisset, V.), —, ere [VIV-], to live, be alive, have life: Valet atque vivit (gnatus), T.: vivere ac spirare: is demum mihi vivere atque frui animā videtur, qui, etc., S.: Annos bis centum, O.: ad centesimum annum: nisi cum virtute vivatur, unless we live virtuously: non sibi soli postulat, Te vivere, for him alone, T.: nos in diem vivimus, i. e. from hand to mouth: vitam duram, quam vixi usque adhuc, T.: tutiorem vitam: Bacchanalia vivunt, Iu.: nunc tertia vivitur aetas, O.: et vivere vitem et mori dicimus: ignes, O.—To survive, be still alive: si viveret, verba eius audiretis: si viveret, mihi cum illo nulla contentio iam maneret: constitueram, neminem includere in dialogos eorum, qui viverent: hic tamen vivit. vivit? immo vero etiam in senatum venit.—In phrases of asseveration: nam, ita vivam, putavi, as I live: quid poteris, inquies, pro iis dicere? ne vivam, si scio, may I die, if, etc.: ego hodie, si vivo, tibi Ostendam, etc., as sure as I live, T.—In the phrase, de lucro vivere, i. e. to owe life to favor, live at another's mercy: de lucro prope iam quadrennium vivimus: de lucro tibi vivere me scito, L.—In the phrase, ex alicuius more vivere, to conform to one's ways, live according to one's wishes: Huncine erat aequom ex illius more an illum ex huius vivere? T.—To live, support life, feed, be supported, sustain oneself: stirpibus palmarum: piscibus, Cs.: cortice ex arboribus, Cs.: herbis et urticā, H.: rapto, V.: Parcius, H.: Vivitur ex rapto, O.; cf. studia, quibus antea delectabamur, nunc etiam vivimus, which were formerly my delight, are now my life.—To live, pass the time, reside, dwell, be: extra urbem: Cypri, N.: in litteris vivere: unis moribus et numquam mutatis legibus: convenienter naturae: cum Pansā vixi in Pompeiano: ecquis me hodie vivit fortunatior? T.: ego vivo miserrimus: illā (sorte) Contentus vivat, H.: quoniam vivitur non cum perfectis hominibus, sed, etc.—Prov.: animum secum esse secumque ut dicitur, vivere, i. e. for its own sake.—To live well, live at ease, enjoy life: quando vivemus?: vive valeque, farewell, H.: vivite, silvae, fare ye well, V.—To live, last, endure, remain, be remembered: Vivet extento Proculeius aevo, H.: per omnia saecula famā, O.: tacitum vivat sub pectore volnus, V.: das nostro victurum nomen amori, O.: mihi Scipio vivit tamen semperque vivet.* * *vivere, vixi, victus Vbe alive, live; survive; reside -
18 hospes
hospĕs, ĭtis ( gen. plur. hospitium, Liv. 4, 35, 4), m.; hospĭta, ae, f. (cf. antistita from antistes, sospita from sospes, sacerdota from sacerdos, etc., but hospes, f., Att. ap. Non. 279, 11;I.Trag. Fragm. v. 51 Rib.: hospes amica,
Ov. F. 6, 510:Aurora,
Stat. Th. 6, 272; Sen. Agam. 318 al.) [= hostipets, hostis, a stranger; pa-, root of pasco, pater, to feed, hence],He who entertains a stranger, a host (one who entertains gratuitously, as a friend: caupo, one who entertains for pay);II.form hospes: alterum ad cauponem devertisse, ad hospitem alterum,
Cic. Div. 1, 27, 57; so id. Fin. 5, 2, 4:tendimus hinc recta Beneventum, ubi sedulus hospes Paene macros, arsit, dum turdos versat in igne, etc.,
Hor. S. 1, 5, 71:succinctus,
id. ib. 2, 6, 107:amabilis,
id. Ep. 2, 2, 132:hospitis affectu salutare,
with a host's politeness, Juv. 8, 161.—Esp., one upon whom soldiers are quartered, Tac. H. 2, 66; 3, 41.—Hence repeated of both host and guest:per dexteram istam te oro, quam regi Deiotaro hospes hospiti porrexisti,
Cic. Deiot. 3, 8; so,non hospes ab hospite tutus,
Ov. M. 1, 144:Juppiter, = hospitalis,
id. ib. 10, 224.— Fem., hospita, she who entertains a guest, a hostess:femina primaria, Servilia, vetere Dionis hospita,
Cic. Verr. 2, 2, 8, § 24:figura et lineamenta hospitae,
id. ib. 2, 2, 36, §89: Helene,
Hor. C. 1, 15, 2.—In late Lat., for a concubine, Inscr. Orell. 2669; 4996. —Transf.A.A sojourner, visitor, guest, friend, xenos. Lit.:B.in domo clari hominis, in quam et hospites multi recipiendi et admittenda hominum cujusque modi multitudo,
Cic. Off. 1, 39, 139:libri inter Cratippi commentarios tamquam hospites recipiendi,
id. ib. 3, 33, 121:recipere hospites,
id. Verr. 2, 1, 25, § 65:accipere hospitem,
id. Fam. 9, 26 fin.:non hospites, sed peregrini atque advenae,
id. Agr. 2, 34, 94:habuisses non hospitem, sed contubernalem,
id. Fam. 9, 20, 1:et hostem et hospitem vidit,
id. Div. 2, 37, 79; 6, 6, 2:is qui nuper Romae fuit Menedemus hospes meus,
id. de Or. 1, 19, 85; cf. id. Lael. 7, 24:Polybius noster hospes,
id. Rep. 4, 3:id factum ex suis hospitibus Caesar cognoverat,
Caes. B. G. 5, 6, 2:in suos notos hospitesque quaerebant,
id. B. C. 1, 74, 5:hospes familiae vestrae,
Cic. Lael. 11, 36: homo multorum [p. 867] hospitum, id. Clu. 59, 163:mihi seu longum post tempus venerat hospes Sive, etc.,
Hor. S. 2, 2, 118:si vespertinus subito te oppresserit hospes,
id. ib. 2, 4, 17:hospite venturo, cessabit nemo tuorum,
Juv. 14, 59: in officiis apud majores ita observatum est: primum tutelae, deinde hospiti, deinde clienti, tum cognato, postea adfini, Sabin. ap. Gell. 5, 13, 5.—In fem.:meamne hic in via hospitam, Quae heri huc Athenis cum hospite advenit meo, etc.,
Plaut. Mil. 2, 6, 8; id. ib. 71; Ter. And. 2, 6, 8; Cic. Att. 5, 1, 3.—Opp. to a native, a stranger, foreigner (syn.:C.advena, peregrinus, peregrinator, alienus): adeone hospes hujusce urbis, adeone ignarus es disciplinae consuetudinisque nostrae, ut haec nescias?
Cic. Rab. Perd. 10, 28:nec peregrinus atque hospes in agendo,
id. de Or. 1, 50, 218:nos in nostra urbe peregrinantes errantesque tamquam hospites tui libri quasi domum deduxerunt,
id. Ac. 1, 3, 9.—So in addressing a foreigner, like the Gr. xene, stranger:cum (Theophrastus) percontaretur ex anicula quadam, quanti aliquid venderet, et respondisset illa atque addidisset, Hospes, non pote minoris: tulisse eum moleste, se non effugere hospitis speciem, cum aetatem ageret Athenis optimeque loqueretur,
id. Brut. 46, 172; Quint. 8, 1, 2: dic, hospes, Spartae, nos te hic vidisse jacentes, Cic. poët. Tusc. 1, 42, 101 (a transl. of the Gr. Ô xein, angellein Aakedaimoniois, etc., Herod. 7, 228): hospes, quid miras curare Serapin? Varr. ap. Non. 480, 30; Prop. 4, 1, 1.— Fem., hospita, a female stranger:hanc hospitam crepidula ut graphice decet,
Plaut. Pers. 4, 2, 3.—Hence, a stranger in any matter, ignorant of, unacquainted with:D.si erit idem in consuetudine civitatis hospes,
Cic. de Or. 2, 30, 131:vos ignoretis, vos hospites in hac urbe versamini,
id. Mil. 12, 33.—Of inanim. or abstr. things adjectively, hospitable; strange, foreign.(α).Form hospes (only in post-Aug. poets): gemma, Pall. Insit. init.:(β).tecta, etc.,
Stat. Th. 12, 479:cymba,
id. S. 5, 1, 252:honor,
Claud. IV. Cons. Hon. 650.—Form hospita (in the fem. and neutr. plur. mostly poet.): hirundines hospitae, Varr. ap. Arn. 6, 207:navis,
Ov. F. 1, 340:quo tutior hospita lustres Aequora,
Verg. A. 3, 377:conjunx hospita Teucris,
id. ib. 6, 93:terra hospita,
id. ib. 3, 539:tecta,
Val. Fl. 2, 650:flumina,
Stat. Th. 4, 842:litora mundo,
id. S. 3, 5, 75:unda plaustris,
bearing wagons on its frozen surface, Verg. G. 3, 362:vina,
Val. Fl. 1, 44. -
19 tondeo
tondĕo, tŏtondi, tonsum, 2 (collat. form acc. to the third conj.: OVES TONDVNTVR, Calend. ap. Grut. 138), v. a. [for tomdeo; root in Gr. temnô, to cut], to shear, clip, crop, to shave, etc.I.Lit.:II.barbam et capillum,
Cic. Tusc. 5, 20, 58; so,barbam,
Mart. 11, 39, 3:capillum,
Ov. M. 8, 151:cutem,
Hor. Ep. 1, 18, 7:os,
Cat. 61, 139:ovem,
Plaut. Merc. 3, 1, 28; Hor. Epod. 2, 16; Verg. G. 3, 443; Plin. 18, 27, 67, § 257; cf.lanam,
Hor. C. 3, 15, 14:naevos in facie,
Plin. 28, 4, 6, § 34: saltatrix tonsa, i. e. with hair clipped short (of the Consul Gabinius), Cic. Pis. 8, 18; cf.: tonsus puer or minister, cropped, i. e. common, mean, Mart. 10, 98, 9; 11, 11, 3: ad alta tonsum templa cum reum misit, i. e. acquitted (prop. without the untrimmed hair of accused persons), id. 2, 74, 3.—Mid.:lavamur et tondemur et convivimus ex consuetudine,
Quint. 1, 6, 44.— Absol.:ne tonsori collum committeret, tondere filias suas docuit,
Cic. Tusc. 5, 20, 58.—And in reflex. sense:ut decrescente lunā tondens calvus fiam,
shaving myself, Varr. R. R. 1, 37, 2:candidior postquain tondenti barba cadebat,
Verg. E. 1, 29.—Transf.A.To crop, lop, prune, trim:B.ille comam mollis jam tondebat hyacinthi,
was cropping, Verg. G. 4, 137:violas manu,
Prop. 3, 13, 29:vitem in pollicem,
Col. 4, 21, 3:oleas, vites,
Plin. 15, 1, 2, § 4:balsamum,
id. 12, 25, 54, § 112:ilicem bipennibus,
to lop, Hor. C. 4, 4, 57:myrtos,
Quint. 8, 3, 8.—To mow, reap:C.tonsas cessare novales patiere,
after harvest, Verg. G. 1, 71:nocte arida prata Tondentur,
id. ib. 1, 290:tondeturque seges maturos annua partus,
Tib. 4, 1, 172:tonsam verrit humum,
Ov. R. Am. 192; Sen. Phoen. 130.—To crop, to graze, feed, or browse upon, to eat off; to pluck, gather, cull ( poet.):D.ex uno tondentes gramina campo Lanigerae pecudes,
Lucr. 2, 660:pabula (pecudes),
id. 2, 317:dumeta (juvenci),
Verg. G. 1, 15:campum late (equi),
id. A. 3, 538:viridantia gramina morsu,
id. Cul. 49:tondentes comam fluvii capellae,
App. M. 5, p. 169, 37:jecur rostro (vultur),
Verg. A. 6, 598:ales avida fecundum jecur,
Sen. Agam. 18; cf.in a Greek constr.: illa autem, quae tondetur praecordia rostro Alitis,
Sil. 13, 839. —As in Engl., to shave, fleece, for to deprive, plunder (very rare):adibo hunc... itaque tondebo auro usque ad vivam cutem,
Plaut. Bacch. 2, 3, 8:tondens purpureā regna paterna comā,
Prop. 3, 19 (4, 18), 22. -
20 incesta
1.incestus, a, um, adj. [2. in-castus], unclean (in a moral and religious sense), impure, polluted, defiled, sinful, criminal (as an adj. mostly poet. and in post-Aug. prose).I.In gen.:II. A.cum verborum contumeliis optimum virum incesto ore lacerasset,
Cic. Phil. 11, 2, 5:saepe Diespiter Neglectus incesto addidit integrum,
punished the good with the bad, Hor. C. 3, 2, 30:catervae Incestarum avium,
that feed on corpses, Stat. Th. 9, 27:profana illic omnia, quae apud nos sacra: rursum concessa apud illos, quae apud nos incesta,
Tac. H. 5, 4:an triste bidental Moverit incestus,
impious, Hor. A. P. 472. —Adj.:B.Ilion Fatalis incestusque judex... vertit In pulverem,
i. e. Paris, Hor. C. 3, 3, 19;called also: praedo,
Stat. Ach. 1, 45:princeps,
Plin. Pan. 52, 3:amores,
Hor. C. 3, 6, 23; Tac. A. 12, 4:nuptiae,
id. ib. 11, 25 fin.; cf.conjugia,
Suet. Claud. 26:noctes,
Plin. Pan. 63, 7:voces,
Ov. Tr. 2, 503:pellicere aliquem incesto sermone,
Liv. 8, 28, 3:incestus manus intra terminos sacratos inferre,
id. 45, 5, 7:corruptor et idem incestus,
Juv. 4, 9. — Hence,Substt.1.incestum, i, n., unchastity, lewdness; esp. as a violation of religious laws, incest (class.):2.incestum pontifices supremo supplicio sanciunto,
Cic. Leg. 2, 9, 22:concubuit cum viro... fecit igitur incestum,
id. Inv. 1, 40, 73. committere, Quint. 4, 2, 88; Dig. 23, 2, 39:ex incesto, quod Augustus cum Julia filia admisisset,
Suet. Calig. 23; cf.:incesti cum sorore reus,
id. Ner. 5:cum filia commissum,
Quint. 5, 10, 19:incesto liberatus,
Cic. Pis. 39, 95:incesti damnata,
Quint. 7, 8, 3:ab incesto id ei loco nomen factum,
Liv. 8, 15, 8:incesti poena... in viro in insulam deportatio est,
Paul. Sent. 2, 26, 15. — In plur.:stupra... et adulteria, incesta denique,
Cic. Tusc. 4, 35, 75:super sororum incesta,
Suet. Calig. 36:Vestalium virginum,
id. Dom. 8.—incesta, ae, f., an incestuous woman, paramour:A. B.hunc (adamanta) dedit olim barbarus incestae,
Juv. 6, 158.— Adv.: incestē ( incastē, Sen. Contr. 2, 13).In partic., unchastely:2.ideo aquam adduxi, ut ea tu inceste uterere?
Cic. Cael. 14, 34:libidinatum,
Suet. Ner. 28:agit incestius res suas,
Arn. 5, 170.incestus, ūs, m. [1. incestus, II.], unchastity, incest (mostly Ciceron.):quaestio de incestu,
Cic. Mil. 22, 59; id. Brut. 32, 122; 124; id. N. D. 3, 30, 74 Klotz; Liv. 4, 44 Weissenb.; Val. Max. 6, 3, 7.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Feed-in tariffs in Australia — Feed in tariffs generally refers to the rates at which a small scale producer of electricity (such as a household) is able to sell that electricity to another party (generally their electricity retailer). They are a means of providing PV… … Wikipedia
Feed-forward — is a term describing a kind of system which reacts to changes in its environment, usually to maintain some desired state of the system. A system which exhibits feed forward behavior responds to a measured disturbance in a pre defined way mdash;… … Wikipedia
Feed — Feed, n. 1. That which is eaten; esp., food for beasts; fodder; pasture; hay; grain, ground or whole; as, the best feed for sheep. [1913 Webster] 2. A grazing or pasture ground. Shak. [1913 Webster] 3. An allowance of provender given to a horse,… … The Collaborative International Dictionary of English
feed — Feed, n. 1. That which is eaten; esp., food for beasts; fodder; pasture; hay; grain, ground or whole; as, the best feed for sheep. [1913 Webster] 2. A grazing or pasture ground. Shak. [1913 Webster] 3. An allowance of provender given to a horse,… … The Collaborative International Dictionary of English
Feed bag — Feed Feed, n. 1. That which is eaten; esp., food for beasts; fodder; pasture; hay; grain, ground or whole; as, the best feed for sheep. [1913 Webster] 2. A grazing or pasture ground. Shak. [1913 Webster] 3. An allowance of provender given to a… … The Collaborative International Dictionary of English
Feed cloth — Feed Feed, n. 1. That which is eaten; esp., food for beasts; fodder; pasture; hay; grain, ground or whole; as, the best feed for sheep. [1913 Webster] 2. A grazing or pasture ground. Shak. [1913 Webster] 3. An allowance of provender given to a… … The Collaborative International Dictionary of English
Feed door — Feed Feed, n. 1. That which is eaten; esp., food for beasts; fodder; pasture; hay; grain, ground or whole; as, the best feed for sheep. [1913 Webster] 2. A grazing or pasture ground. Shak. [1913 Webster] 3. An allowance of provender given to a… … The Collaborative International Dictionary of English
Feed gear — Feed Feed, n. 1. That which is eaten; esp., food for beasts; fodder; pasture; hay; grain, ground or whole; as, the best feed for sheep. [1913 Webster] 2. A grazing or pasture ground. Shak. [1913 Webster] 3. An allowance of provender given to a… … The Collaborative International Dictionary of English
Feed head — Feed Feed, n. 1. That which is eaten; esp., food for beasts; fodder; pasture; hay; grain, ground or whole; as, the best feed for sheep. [1913 Webster] 2. A grazing or pasture ground. Shak. [1913 Webster] 3. An allowance of provender given to a… … The Collaborative International Dictionary of English
Feed heater — Feed Feed, n. 1. That which is eaten; esp., food for beasts; fodder; pasture; hay; grain, ground or whole; as, the best feed for sheep. [1913 Webster] 2. A grazing or pasture ground. Shak. [1913 Webster] 3. An allowance of provender given to a… … The Collaborative International Dictionary of English
Feed motion — Feed Feed, n. 1. That which is eaten; esp., food for beasts; fodder; pasture; hay; grain, ground or whole; as, the best feed for sheep. [1913 Webster] 2. A grazing or pasture ground. Shak. [1913 Webster] 3. An allowance of provender given to a… … The Collaborative International Dictionary of English